Donderdag 30-04-2015 Tip: Verwacht niet teveel van jezelf in een depressie-dip

Wees lief voor jezelf

Afgelopen week niet gelukt om hier te schrijven. Ik zat er echt doorheen. Soms gaat het net en soms gaat het net niet. Bij tijden als het net niet gaat dan gun ik mijzelf ook die tijd. Het is nou eenmaal even zo en het gaat wel voorbij. Tip voor mensen die dit herkennen. Adem je tijd op zo'n moment door en verwacht even niet teveel van jezelf. Als je jezelf de hele tijd veel taken geeft en het lukt niet dan faal je alleen maar voor je gevoel. En waarom zou je jezelf de hele tijd dit gevoel geven als je jezelf ook even een pauze kan geven, omdat het nu eenmaal is zoals het is. Wees lief voor jezelf op zo'n moment. Ik heb dit ook geprobeerd de afgelopen week. Nu gaat het weer een beetje en schrijf ik hier weer.

Nieuwe krukken uitgetest

Vanavond een stukje gewandeld met mijn nieuwe krukken. Ik heb een week of twee geleden nieuwe krukken gekocht. Ik loop al vele jaren met stokken vanwege mijn zenuwpijnen in armen en benen. Maar ik had elke keer tennisellebogen van het leunen. Dus toch maar eens goede krukken gekocht. Die dingen zijn duur, bijna 100 euro, maar ik heb een poosje gespaard en ben blij dat ik deze nu heb kunnen kopen. Elleboogkrukken. Ik probeer zoveel mogelijk in beweging te blijven. Het is makkelijk om overal maar mijn scootmobiel te pakken, maar ik merk wel dat mijn benen er niet sterker door worden. Dus af en toe de stokken en er lopend op uit.

Donderdag = voedselbankdag

Vanmiddag nog even het wekelijks voedselpakket gehaald bij de voedselbank. Ik kom hier al jaren, maar ben elke week nog zo dankbaar dat zij dit toch zomaar geven. Allemaal vrijwilligers die keihard werken om een groot deel van de arme bevolking in leiden en omgeving elke week weer de voorzien van voeding.

Woensdag 15 april 2015: Cindy K. uit Heerlen, oplichting

Ingrijpende dag vandaag geweest. Gisteren heb ik brieven op de bus gedaan voor de vrouw die mij heeft opgelicht van 2004 tot 2009. Een aangetekende brief en een gewone brief. Dat doe ik één keer per jaar om het geldig te houden / juridisch gezien te stuiten.

Ik ben met haar in contact gekomen in 2004 omdat ze zelfmoord wilde plegen. Daar schrok ik zo van dat ik naar haar toe ben gegaan, helemaal naar het zuiden des lands. Ik kwam er echter niet meer weg. Elke keer als ik weg wilde gaan naar huis dreigde ze alsnog zelfmoord te plegen zodra ik weg zou gaan. Ze vertelde grote verhalen over dat ze werd bedreigd door ouders en moest verhuizen. Ik nam aan dat ze de waarheid sprak en heb haar geholpen te verhuizen naar het westen van het land. Cindy K. uit Heerlen. Ze loog alles bij elkaar en ik heb haar geloofd. Ik had het niet in de gaten. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik autistisch ben en zelf heel slecht kan liegen. Dat is een kenmerk van mijn stoornis. Mijn communicatie is net even anders. Ik vertel hier later over op mijn andere blog: volwassen-asperger.blogspot.com

Ze loog mij voor en bedreigde mij. Ze heeft zelfs een keer mijn arm gebroken. Ik was bang voor haar. Ondertussen gaf ze mijn geld uit. Zelf zat ze zwaar in de schulden en zelfs een lening afgesloten op onder valse voorwendselen. Ze loog geld naar zich toe. Neem ik mij kwalijk dat ze mij zo heeft kunnen voorliegen en dat ik haar niet heb doorzien? Soms wel, maar aan de andere kant, ik kon dit ook niet door mijn eigen autisme. En daarnaast had ik weinig voorbeelden uit ervaringen door mijn erg slechte jeugd.

Na een paar moeilijke jaren is ze begin 2009 ineens weer vertrokken naar Zuid-Limburg. En liet mij in lichamelijke in zeer zieke toestand achter. Volgens de artsen lag ik letterlijk op sterven en ik heb toen ook aangeraden gekregen mijn begrafenis te plannen, mocht het verkeerd aflopen. Ik heb dit gedaan.

Zij vertrok en liet mij achter met een rij schulden en deurwaarderproblemen. Dagelijks vielen incassobrieven in de bus. Ik was ten einde raad. Een goede vriend en een vriendin hebben mij toen geholpen de financiële ellende in kaart te brengen. Ik kwam erachter dat Cindy voor mij al een hele rij slachtoffers had gemaakt waarbij ze met mooie geloofwaardige praatjes bij mensen geld en goederen leende, en ik weet dat ze dit heden ten dage nog steeds doet.

Ik heb aangifte proberen te doen bij drie politiebureaus maar geen van allen wilde een aangifte opnemen. Mijn bewijslast is moeilijk omdat het hier gaat om emotionele chantage en dit is lastig te bewijzen. Ook al heb ik wel getuigen van dit feit. Onder andere een hele goede vriendin uit Zeeland, die mij regelmatig heeft opgevangen en er altijd voor me was in de tijd van Cindy. Volgens de politie moet ik deze zaak civiel rechtelijk oplossen.

Samen met twee getuigen ben ik naar Cindy toegegaan en onder vriendelijke omstandigheden en een kopje koffie door Cindy aangeboden hebben we een goed gesprek gehad. Cindy was bereid een oplossing te vinden samen met mij en heeft dan ook volledig vrijwillig en bij goed verstand in bijzijn van twee getuigen en mijzelf een schuldbekentenis ondertekend en een betalingsregeling ondertekend met een maandelijkse aflossing die zij zelf heeft bepaald.

Helaas heeft zij haar beloften nooit waargemaakt en heb ik nooit een cent mogen ontvangen tot op de dag van vandaag. Toch stuur ik ieder jaar op haar verjaardag (vandaag dus) een aangetekende brief en een gewone brief met daarin een sommatie en stuiting en verzoek te betalen. Dit jaar dus ook weer. Men zegt vaak, een kale kip kan je niet plukken en bij oplichting zie je toch nooit meer een cent terug dus accepteer het nou maar. Toch vind ik dit een vreemde opmerking. Vooral als het gaat om emotionele chantage, achterlaten in zeer zieke toestand, ondertekende schuldbekentenis en betalingsregeling, en een bedrag dat inmiddels is opgelopen naar ruim € 40.000,--

Cindy heeft de brieven vandaag aangeboden gekregen. Eentje in haar brievenbus en de aangetekende brief heeft ze geweigerd. Dat recht heeft ze natuurlijk. Maar mocht dit voor een rechter gaan komen dat is dit zeker niet in haar voordeel. Ik heb namelijk de bewijzen van verzending. Een weigering van een aangetekende brief doet niets af aan de bewijswaarde van het aangetekend schrijven, mits ik de brief bij retour netjes gesloten houdt. En natuurlijk doe ik dat. Dat is wettelijk bepaald.

Deze dag was dus wat gespannen voor mij, maar ik weet zeker dat deze dag nog minder leuk was voor haar.

Dinsdag 14 april 2015 Autistisch communicatieprobleem

Vanmorgen vroeg op. Drie uurtjes slaap gehad. Boeken gekregen van iemand en die mochten we ophalen. Daarna gelijk wakker gebleven en aan de slag gegaan. Ik weet dat stil blijven zitten niet goed is voor een depressie. Dus zoveel mogelijk doen. Eerst nog een misverstand uit de wereld geholpen. Door mijn autisme (Syndroom van Asperger) kan ik soms wat lastig begrepen worden. Mijn communicatie is erg direct en vaak ook wat egocentrisch.Men had mijn woorden inderdaad verkeerd geïnterpreteerd. Kan gebeuren. Is zeker niet de eerste keer. En zal ook niet de laatste keer. Dus de persoon die mij hierop benaderde even wat uitleg gegeven over mijn sociale handicap.

Een hulpvraag van een ander persoon tijdelijk even afgewezen. Jammer genoeg. Maar ik wil eerst zelf meer in mijn kracht terugkomen om een ander weer te kunnen helpen en adviseren. Als je iets niet hebt, kan je het ook niet weggeven.

Daarna wat boodschapjes gehaald en vervolgens nam een goede vriend mij mee met zijn cabrio om de zon even in te gaan. Ik had er weinig zin in, maar zoals ik al eerder zei is stil blijven staan ook geen vooruitgang. Dus meegegaan en zon flink aangenomen. Broodjes gegeten die we van te voren hadden klaargemaakt. Sinaasappelsapje erbij. Heeft me wel goed gedaan. Je komt toch anders thuis dan je weggegaan bent. En zelden slechter.

Ben blij dat dit blog nu ook is geaccepteerd door adsense. Kan toch helpen misschien om een extra centje bij te verdienen.  Ziet er wel minder leuk uit die advertenties op mijn blog, maar geld is belangrijk en wat extra geeft vrijheid.

Eigen gedicht: Tijdloze vogel

Tijdloze vogel

Strak in de lucht
Rondjes boven het water
Gevlogen door de tijd
Geschenken voor later

Grote dromen
Werden zo klein
Zijn vlucht gevlogen
In Zijn aanschijn

Vleugels geknakt
In de storm des leven
Vogel in de wind
Geschapen te overleven

De zon op zijn veertjes
Warm maar ook zou koud
Ondoordringbaar lijden
En soms stikkend benauwd

Meegegeven aan de wind
Meegevoerd in tijdloze golven
Boven de wolken zijn
En door zwarte aarde bedolven

Leven in geschiedenis der heden
Vogel waar ga je heen
Ook al vlieg je in een groep
Jij vliegt je leven alleen

Mooie vogel des levens
Groei in de schaduw van de zon
Vleugels in de ruimte
Zoals ooit het leven ook begon

© Brigitte

Maandag 13 april 2015 Ik wil niets vandaag

Ogen branden van vermoeidheid. Slecht geslapen. De zon schijnt. Vanmorgen even in de zon gezeten om de vitamine D aan te zuiveren. Deze is steeds te laag. Ik zie de zon en wil eigenlijk wel ergens heen, maar heb de fut niet om op te staan en het te doen. Ben moe. Voel me slap en lam. Mijn hoofd wil zoveel, maar het stopt zodra ik iets wil gaan doen. Initiatief nemen is zo lastig met een flinke depressie. En ik weet dat ik een vriend in de buurt hebt die als ik hem iets vraag hij direct helpt, opstaat en mij brengt waar ik heen wil gaan. Maar ik weet niet waar ik heen wil. Wel dat ik ergens wil. Maar wat. Ik weet niet. Ingewikkelde kwesties. Dus blijf ik weer zitten en neem een kop koffie.

Zondag 12 april 2015 Mijn eerste blogberichtje

Hallo lezers, mijn eerste echte blogberichtje hier. Vannacht ben ik veel te laat gaan slapen. Ik vind het moeilijk om op tijd te gaan slapen omdat ik mij de hele dag te depressief voel en pas 's nachts wat beter ga voelen. Ik ging om 3 uur slapen en om 5 uur sliep ik in. Om 10.10 uur werd ik wakker. Ik zag het op de wekker staan. Mooi getal dacht ik. Ik wilde nog door slapen maar voelde de hel in mijn hoofd en gedachten. Zo noem ik de depressie wel eens. Ik hield mijn ogen gesloten, maar slapen deed ik niet meer. Een uur later ben ik maar opgestaan. Huilend. Huilen kon ik jarenlang niet, maar de laatste tijd huil ik eigenlijk om alles wel.

Katjes een aaitje gegeven, gordijnen open, deur open. Ik doe de gordijnen altijd meteen open als ik beneden kom omdat ik weet dat de zon een goede invloed op mij heeft en ook op mijn depressie. Daglicht en zon maakt het lichter in mijn hoofd. Toen gewoon gaan zitten. Vriend is op bezoek en raadde mij aan om mijn vroegere psychiater Liesbeth van Londen te mailen. Ik ben jarenlang onder behandeling geweest bij haar en het klikte enorm goed. Sinds ik een paar jaar geleden genezen ben verklaard van borderline en dis en geen therapie meer nodig had heb ik het ook afgesloten met haar, via de email. Voelt vreemd aan om nu een mailtje te schrijven en te vragen om haar hulp met deze depressie. Maar ik denk dat ik weinig keuze heb. Aangezien ik geen type ben om zomaar op te geven na alles wat ik heb doorstaan. Ik wil helemaal niet dood ook al denk ik dagelijks aan de dood. Nee. Ik wil juist leven. Dat is wat ik wil. Leven. Echt leven.